W głąb wyspy, 2 km na wschód od Vathi rozciąga się rozległy płaskowyż Vlamari, gdzie są tylko dwie wioski: AGIA ZONI i KAMARA oraz plantacje winorośli. W obu wioskach są skromne, tanie zajazdy — szczególnie polecamy O Kriton w Kamarze. Z Kamary można wspiąć się brukowaną drogą na szczyt urwiska do klasztoru Zoodohou Pigi, skąd jest szeroki widok na wyspę i brzegi Turcji. U stóp wzniesienia przysiadła MOURTIA, zarośnięta palmami mała osada rybacka, gdzie raczej można podziwiać widoki niż pływać.

Na północ od Vathi wyboista, wąska droga przedziera się przez KAŁAMI, zanim dotrze do odległej o 6 km skalistej zatoki AGII PARASKEVI, gdzie stoi inny dobry zajazd (O Fotis).

Jadąc na południowy wschód drogą, która okrąża wyspę, natraficie na trzynawową kaplicę przy ważnym skrzyżowaniu, po czy droga znów się rozdziela. Jeśli skręcimy dwa razy w lewo, dojedziemy do wioski PALEOKASTRO, gdzie godna uwagi jest tylko gospoda Ta Dilina, a 6 km dalej do spokojnej, niezwykłej zatoki KERVELI z niewielką żwirową plażą, barem i nowym hotelem. Nie warto jechać do samego końca, do POSSIDONIO, gdzie gospody są kiepskie, a plaży nie ma wcale.

Droga w prawo z Paleokastro prowadzi na plaże w miejscowościach MIKALI i PSILI AMMOS. Pierwsza z nich przechodzi początkowe, trudne fazy rozwoju; stoi tu jeden zajazd i grupka nie wykończonych willi koło kilometrowej, piaszczysto-żwirowej, odsłoniętej plaży. Druga (za cyplem) to zatłoczona piaszczysta zatoka. Miejsce to figuruje we wszystkich planach wycieczek, a przeznaczona dla przyszłych turystów restauracja jest po prawej stronie. Gdybyś chciał dopłynąć do pobliskiej wysepki (a jest kuszącym celem), uważaj na niespodziewanie silne prądy w wąskich przesmykach. W sezonie do wymienionych miejscowości autobusy kursują dwa razy dziennie.