Góra Helmos, wysoka na 2341 m., jest najwyższym szczytem imponujących gór północnego Peloponezu, jedynie o 6 m ustępującym Tajgetowi na południu półwyspu. Najwyższe partie tego masywu rozciągają się w odległości ok. 12 km na południowy wschód od Kalavrity. Szlak od strony tej miejscowości wygląda jednak niezbyt interesująco, pokryto go bowiem warstwą asfaltu, zaś w pobliżu powstał niedawno ośrodek narciarski. Najlepiej wybrać się w góry ze wsi SOLOS po stronie zachodniej; po przeszło pięciu godzinach marszu dochodzi się do wodospadu Mavroneri, źródła legendarnej rzeki Styks, przez którą Charon przeprawiał do Hadesu dusze zmarłych.

Wycieczki z Solos

Do Solos prowadzi piękna, kręta droga ze wsi AKRATA przy szosie z Patras do Koryntu. Autobusy kursują tu tylko trzy razy w tygodniu, ale latem łatwo złapać autostop.

SOLOS to maleńkie skupisko kamiennych, zamieszkanych tylko latem chatek na stromym górskim zboczu, nieco poniżej jodłowego lasu. Po drugiej stronie doliny leży większa, ale też mniej zwarta PERISTERA, obok której prowadzi najłatwiejszy szlak do Mavroneri.

Szlak przez Solos biegnie obok zajazdu (10 miejsc noclegowych) i magazi (kawiarni), gdzie można coś przekąsić. Za ostatnimi zabudowaniami szlak zakręca u wylotu wąwozu. Po prawej, dołem lesistego zbocza prowadzi wygodna ścieżka, dochodząca do mostu przez rzekę. Nieco dalej (15 min; ten i wszystkie następne czasy podano względem Solos) dociera się do następnego szlaku. Po lewej stoi kapliczka, a po prawej na ścianie domu drogowskaz „Pros Gounarianika” wskazuje ścieżkę w lewo pod górę. Idzie się nią obok kościoła na sporej wielkości pagórku i dochodzi do drogi, którą jeżdżą samochody terenowe. Tam, 75 min od momentu wyjścia z Solos, należy skręcić w lewo do na wpół zrujnowanej osady GOUNARIANIKA. Z osady idzie się cały czas pod górę wzdłuż zachodniego (prawego ) brzegu doliny, przez opuszczone pola aż do żlebu po prawej, którym spływa potok. Za potokiem rozpoczyna się las jodłowy. Miejsce idealnie nadaje się na kemping (2 godz. 30 min; 1 godz. 30 min z powrotem w dół).

W lesie szlak jest bardzo wyraźny. Po jakiejś godzinie (3 godz. 30 min) schodzi się do zawalonego kamieniami koryta strumienia ze skalnym wąwozem po prawej; wąwóz prowadzi do podnóża potężnej, nagiej skały, tworzącej wschodnią stronę szczytu Neraidorahi, widocznego z Kalavrity. Należy przejść strumień i iść dalej w lewo przeciwnym brzegiem. W czerwcu rosną tu nieprawdopodobne dzikie kwiaty, w tym co najmniej sześć odmian orchidei.

Po piętnastu minutach wspinania się brzegiem strumienia wychodzi się na szczyt trawiastego pagórka (3 godz. 30 min), po czym z powrotem zanurza w las. W cztery godziny od rozpoczęcia wyprawy wkracza się do wąwozu Styks. Pięć minut dalej znajduje się głęboki parów, w którym zwały śniegu leżą aż do późnej wiosny. Parę kroków za skalnym żebrem otwiera się kolejny parów; szlak jest tu dość zniszczony erozją i prowadzi przez śliskie piargi.