Od pomnika Lizykratesa Odos Lissikratous prowadzi na jedno z najniebezpieczniej-. szych skrzyżowań w Atenach, gdzie schodzą się Dionissiou Areopagitou, Amalias i Singrou. Po przeciwnej stronie Leoforos Amalias stoi Łuk Hadriana, wzniesiony przez cesarza jako punkt graniczny oddzielający Ateny antyczne od rzymskich. Po jednej stronie fryzu widnieje napis „Tu są Ateny, dawne miasto Tezeusza”, a po przeciwnej: „Tu jest miasto Hadriana, a nie Tezeusza”.

Pewnym usprawiedliwieniem tej straszliwej arogancji są kolosalne filary świątyni Zeusa Olimpijskiego, zaraz za lukiem (czynne pn.-sb. 9.00-15.00, nd. 10.00-14.00; wejście od Leoforos Amalias). Ta największa świątynia w Grecji i, jak wyraził się Liwiusz, „jedyna świątynia na ziemi prawdziwie wyrażająca wielkość boga”, wzniesiona została przez Hadriana w 131 r. n.e., ok. 700 lat po zbudowaniu jej fundamentów przez tyrana Pizystrata. W świątyni Hadrian kazał umieścić posąg Zeusa i drugi, odpowiednio okazały, przedstawiający jego samego (oba zaginęły). Ze stu czterech oryginalnych kolumn wykonanych z marmuru pentelikońskiego do dzisiaj stoi jedynie piętnaście, fragmenty szesnastej, która zawaliła się w 1852 r., leżą w pobliżu, dając lepsze wyobrażenie wielkości budowli. Niemal równie wielkie wrażenie wywiera informacja, iż za czasów bizantyjskich na architrawie świątyni urządził sobie pustelnię pobożny słupnik.