Przybija się do.wyspy mając Święty Port po lewej, Port Handlowy po prawej, a na wprost Agorę Kompetalistów. Byli to rzymscy kupcy lub oswobodzeni niewolnicy, którzy czcili Lares Competales — dusze zmarłych opiekujące się drogami i ścieżkami. Być może na środku Agory składano ofiary Hermesowi (okrągła i kwadratowa podstawa). Święta Droga, która prowadzi na północ z przeciwległego lewego rogu, była kiedyś otoczona statuami i olbrzymimi pomnikami rywalizujących królów. Dochodzi się nią do trzech marmurowych stopni przed Sanktuarium Apollina. Las darów, który pokrywał zapewne cały teren — wiele skarbów ofiarowywano temu bogu — został zrabowany. Po lewej stronie znajduje się Portyk Naksończyków, a przy północnej stronie Domu Naksończyków stała w czasach antycznych olbrzymia statua Apollina. W 417 r.p.n.e. ateński generał Nikias prowadził od Renei, poprzez most zrobiony z wielu łodzi, procesję kapłanów, aby poświęcić palmę z brązu; nagle przyszła burza i statua zatonęła. Trzy Świątynie Apollina stoją w szeregu po prawej stronie wzdłuż Świętej Drogi: Świątynia Delijska, Ateńczyków i Porinos Naos (Wielka Świątynia) — najwcześniejsza z nich (VI w.p.n.e.). Idąc na wschód w stronę muzeum mija się Sanktuarium Dionizosa z licznymi, marmurowymi kolumnami o fallicznych kształtach.

Najlepsza część znalezisk z Delos znajduje się w Atenach, lecz muzeum (jeśli czynne) warte jest odwiedzenia. Na północy leży Święte Jezioro, gdzie Latona urodziła dzieci trzymając się palmy. Nie ma już tu ani wody, ani łabędzi, lecz współczesne mury wyznaczają jego dawny zasięg. Prowadzi tam Aleja Lwów, których wychudłe ciała zostały mistrzowsko wyrzeźbione w VII w.p.n.e. przez mieszkańców Naksos. Pierwotnie lwów było dziewięć, trzy zaginęły, a jeden zdobi Arsenał w Wenecji. Nie próbuj wspiąć się na nie — jest to zabronione. Po drugiej stronie jeziora znajdują się mury miasta, zbudowane (69 r.p.n.e.) zbyt późno, by mogły ochronić skarby. W domach na północy na uwagę zasługują mozaiki.

Kierując się w stronę przeciwną od Agory Kompetalistów trafia się do osiedla mieszkalnego zwanego Dzielnicą Teatralną. Większość murów i dróg zachowała się, lecz nie ma żadnych fragmentów mieszkań, które sprawiają, że na przykład Pompeje są tak atrakcyjne. Trochę kolorytu dodają mozaiki — w Domu Trójzębnym, lub ładniejsze w Domu Masek, przedstawiające pełen wigoru portret Dionizosa jadącego na panterze. Z dość zniszczonego Teatru, mogącego pomieścić 5500 widzów, roztaczają się piękne widoki. Za teatrem ścieżka prowadzi obok Świątyni Obcych Bogów na górę Kinthos, skąd podziwiać można wspaniałą panoramę wyspy i Cyklad.