Wejście przy Ermou 148 (El); czynne wt.-nd. 8.30-15.00; wstęp 400 dr. Keramikos (Kerameikos), gdzie znajdował się główny cmentarz starożytnych Aten, po wizycie na Akropolu jawi się jako prawdziwa oaza spokoju. Turystów przychodzi tu niewielu, zaś uroku dodają mu jeszcze lilie wodne w kanale Eridanos, prze­pływającym ze wschodu na zachód.

Przy wejściu widać podwójną linię Długich Murów biegnących do portu w Pireusie. Mur wewnętrzny wznieśli w pośpiechu w 479 r. p.n.e. wszyscy mieszkańcy Aten łącznie z kobietami i dziećmi, w czasie gdy Temistokles prowadził ze Spartą rozmowy o rzekomym zawieszeniu broni. Wejście w obręb murów zapewniała wielka Brama Dipylon (Podwójna), którą przybywali do miasta podróżni z Pireusu, Eleuzis i Beocji, oraz Święta Brama, używana w procesjach panatenajskich i eleuzyńskich. Procesje te przechodziły Świętą Drogą, wzdłuż której niegdyś ciągnęły się kolum­nady i posągi z brązu, na Agorę. Pomiędzy obiema bramami zachowały się fundamenty Pompejonu, w którym odbywały się przygotowania do procesji i gdzie przechowywano paradne rydwany.

Od Świętej Drogi odchodzi Aleja Grobów, której budowę rozpoczęto w 394 r. p.n.e., obecnie odkopana na odcinku ok. stu metrów. Obie strony zarezerwowane były na groby zamożnych Ateńczyków. Odkopano około dwudziestu grobów, w każdym znaleziono liczne pamiątkowe dzieła sztuki; grobowce zrekonstruowano częściowo wykorzystując oryginalne kamienie, a częściowo ich dokładne kopie. Płaskie pionowe stele to najważniejsze pomniki nagrobne świata starożytnego; sarkofagi pochodzą z czasów helleńskich i rzymskich. Rzeźbiony półksiężyc po lewej to Pomnik Deksileosa, dwudziestojednoletniego syna Lizaniasza z Thorikos, który zginął w wojnie korynckiej w 394 r. p.n.e. W sąsiedztwie znajduje, się Pomnik . Dionizosa z Kollitos, w kształcie słupa zwieńczonego figurą byka, wyrzeźbionego w marmurze pentelikońskim. Jak na każdym cmentarzu, przeszłość z teraźniejszoś­cią we wspólnym poczuciu straty łączą najbardziej groby proste i skromne, jak choćby posąg dziewczyny z psem po północnej stronie alei. Z trybuny wychodzącej na groby Perykles wygłosił swą słynną mowę ku czci poległych w pierwszych latach wojny peloponeskiej. Jego talent krasomówczy sprawił, że do walki, w której zginąć miała trzecia część wojsk ateńskich, wyruszyły kolejne tysiące ochotników.

W Muzeum Oberlaendera. nazwanym tak na cześć niemiecko-amerykańskiego fundatora, zgromadzono obszerne zbiory steli, figurek z terakoty, waz i rzeźb znalezionych na terenie Kerameikosu. Na szczególną uwagę ze względu na precyzyjne wykonanie zasługują Amfarete trzymająca na ręku wnuka i Bokser ze zdeformowanym uchem i rękawicami zawiązanymi na nadgarstkach (obie stele w sali 1). Figurki z terakoty i wazy w sali 2 to jedne z najstarszych dzieł sztuki znalezionych w Grecji.