Lefkada

Lefkada to dziwna wyspa. Ze stałym lądem łączy ją wiadukt przerzucony nad słonymi bagnami i nie czuje się tu jak na prawdziwej wyspie. Z historycznego punktu widzenia Lefkada nie jest wyspą. Od lądu oddzielił ją kanał przekopany przez kolonistów korynckich w VII w. p.n.e., który od tego czasu wielokrotnie odmulano. W 1986 roku wybudowano też 30-metrowy most zwodzony. Lefkada przez długi czas była ważną bazą strategiczną. Zbliżając się do wiaduktu, dostrzega się szereg fortów z twierdzą Santa Maura na końcu, jak nazywali wyspę Wenecjanie. Te budowle obronne były zbyt blisko lądu, by nie wpaść w ręce Turków, co stało się w roku 1479, lecz kilka wieków później Wenecjanie odzyskali te tereny. Pokonał ich w 1797 roku Napoleon, po czym w 1810 Wyspy Jońskie przejęli Brytyjczycy jako swój protektorat. Lefkada, tak jak reszta archipelagu została zwrócona Grecji dopiero w 1864 roku.

Na pierwszy rzut oka Lefkada nie jest szczególnie atrakcyjna, chociaż i tak wypada korzystniej w porównaniu z leżącymi naprzeciwko terenami na stałym lądzie. Biel skał na wyspie (lefkas znaczy „biały”) jest często brutalnie odsłaniana przy robotach drogowych lub w kamieniołomach, zaś najwyższe wzgórza są zupełnie nagie, pomijając szpecące instalacje wojskowe i telekomunikacyjne. Z powodu występowa­nia bagien i zbiorników na ścieki do letnich problemów zalicza się komary i przykre zapachy. Z drugiej jednak strony wyspa jest ładna i zielona, rosną tu cyprysy, drzewa oliwne i winorośl, szczególnie na stokach zachodnich. Życie zaś w górskich osadach nie zmieniło się, starsze kobiety wciąż noszą miejscowe tradycyjne stroje: dwie spódnice (jedna marszczona z tyłu), ciemne chustki na głowę i sztywne gorsety.

Lefkada to miejsce narodzin wielu literatów, m.in. dwóch znanych greckich poetów: Angelosa Sikelianosa i Aristotelisa Valaoritisa oraz nowelisty Lefkadio Hearna, syna amerykańskiego misjonarza. Mecenat sztuki trwa w formie popular­nych międzynarodowych festiwali teatru i tańców ludowych, które odbywają się przez cały sierpień. Większość imprez ma miejsce w zamku Santa Maura. Imprezy na mniejszą skalę często odbywają się w wioskach przy akompaniamencie klarnetu i bouzouki, przy czym mocne tutejsze wino leje się strumieniami aż do białego rana.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.