Po wschodniej stronie Plaki Odos Lisikratous wychodzi na niewielki ogrodzony park archeologiczny u wylotu Odos Tripodon, Ulicy Trójnogów, gdzie za czasów antycznych zwycięzcy konkursów dramatycznych ofiarowywali Dionizosowi otrzy­mane w nagrodę trójnogie kociołki. Do parku nie można wchodzić, ale warto przespacerować się wokoło, by móc podziwiać pomnik Lizykratesa, wysoką, zgrabną budowlę z kamienia i marmuru wzniesioną w 335 r. p.n.e. i zachowaną w zdumiewa­jąco dobrym stanie. Z wysokiego na cztery metry kamiennego fundamentu wyrasta sześć kolumn korynckich wspierających marmurową kopułę, na której, pośród rzeźbionych liści akantu, składano kociołek zwycięzcy.

Napis na architrawie głosi, iż „ Lizykrates z Kikiny, syn Lizytheidesa, był choregiem, zwycięstwo odniósł chór chłopięcy fyli Akamantis, na flecie grał Theon, chór szkolił Lizjades z Aten, archontem był Evajnetos”. W 1667 r. pomnik znalazł się na terenie klasztoru francuskich kapucynów. Tradycyjnie uważa się, że to tutaj Byron napisał część Wędrówek Childe Harolda, za jego czasów bowiem w Atenach nie istniał ani jeden zajazd, a noclegu podróżnym z Europy udzielał właśnie klasztor.

Sąsiednia ulica Vironos nosi imię wielkiego poety (po grecku „O Lordos Vironos”).

U jej przeciwnego końca, po drugiej stronie ulicy, stoją, otoczone opieką greckiej prawicy, stare koszary policji Makrigianni, w 1944r. podczas bitwy ateńskiej zażarcie bronione przed atakami komunistów. Część koszar przekształcono w tzw. Ośrodek Studiów Akropolskich (pn.-pt. 9.00-14.00, pn., śr. i pt. dodatkowo 18.00-21.00, sb. i nd. 10.00-14.00; wstęp wolny), w którym jak na razie wystawiono gipsowe odlewy Marmurów Elgina i modele nowego Muzeum Akropolu, opracowa­ne przez Włochów. Pierwotnie Muzeum miało powstać do roku 1996, w stulecie pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich, o których organizację w tymże roku Grecja ubiegała się bez powodzenia. Tak czy owak nadal planuje się budowę muzeum, rezerwując jedno skrzydło przyszłego gmachu na Marmury Elgina, na których odzyskanie Grecy wciąż nie tracą nadziei. Główną przeszkodą jest w tej chwili kwestia zakupu gruntów, ponieważ trudno dojść do porozumienia z właś­cicielami ziemi i biznesmenami.