Większość terenów na północ od Ksanthi, w stronę granicy z Bułgarią, to obszar pilnowany przez wojsko, o czym informują stojące co kawałek żółte tablice. Grecy wyjaśniają, że powodem jest strategiczne znaczenie granicy z Bułgarią, natomiast Turcy i Pomacy uważają to jedynie za pretekst, by zamanifestować twardą postawę w stosunku do mniejszości. Tereny nadgraniczne można zwiedzać, ale wymagana jest specjalna przepustka policyjna lub wojskowa, którą otrzymać można w każdej większej miejscowości tego regionu.

Nagrodą dla zdeterminowanych są wspaniałe górskie pejzaże. Kręte drogi prowadzą pośród lasów i tarasów, na których uprawia się tytoń, w najwyższe i najdziksze rejony Rodopów. Warto zajrzeć do muzułmańskich wiosek w rodzaju SMINTHI, dużego osiedla Pomaków o luźnej zabudowie z meczetem i wysokim minaretem, czy — jeszcze bardziej w głębi gór i jeszcze bardziej odludnej — MIKI z długimi jednopiętrowymi kamiennymi domami i potężnym meczetem. Dalej na północ, w stronę Ehinos, droga wkracza na teren kontrolowany przez wojsko, gdzie konieczna jest specjalna przepustka. Dysponując nią, można odwiedzić EHINOS — eleganckie miasteczko, do którego na zakupy zjeżdżają się wszyscy Pomacy z okolic. Pomacy to Słowianie, którzy w XVI w. zostali zmuszeni do przejścia na islam. Nadal posługują się dialektem spokrewnionym z językiem bułgarskim z silnymi naleciałościami z greckiego i tureckiego. Najdalej na północ wysuniętym miejscem, do którego można dostać się bez przepustki, jest OREA, nieco na zachód od Ehinos, kolejna wioska Pomaków położona na stromym zboczu, ze spowitymi w chmurach szczytami po jednej stronie i tarasowatymi polami uprawnymi schodzącymi do rzeki po drugiej — krajobraz to niemal jak z bajki. Wieś posiada meczet i szkołę tureckojęzyczną, ale jest przeraźliwie uboga: na parterach domów mieszkalnych trzyma się zwierzęta i przechowuje produkty rolne. Brak tu baru czy tawerny, przynajmniej na użytek turystów. Nie należy oczekiwać jakiejś szczególnej gościnności.