Miasto, tak jak wyspa, jest znane pod nazwą ZAKINTHOS lub Zante. W języku włoskim istnieje powiedzenie „Zante, Fior di Levante” („Zante — kwiat Wscho­du”). Dawniej miasto to rzeczywiście było „Wenecją Wschodu”. Podjęto odważne próby odbudowania go na starym miejscu i w dawnym stylu, co nie jest łatwe przy stosowaniu konstrukcji odpornych na trzęsienia ziemi.

Ślady dawnej świetności są najbardziej widoczne przy Platia Solomou, czyli wspaniałym, dużym rynku. Przy jego północnym rogu (nad morzem) stoi piękny, XV-wieczny kościół Agios Nikolaos zbudowany z piaskowca. Obrazy i ikony uratowane z tego i innych kościołów na wyspie umieszczono w imponującym Muzeum Neobizantyjskim (wt.-nd. 8.30-15.00; 200 dr, studenci 100 dr), znajdującym się przy ratuszu. Jest to wyjątkowa kolekcja, ponieważ w XVII i XVIII wieku Zakinthos była ośrodkiem jońskiej szkoły malarskiej zapoczątkowanej przez artystów z Krety, którzy nie mogli swobodnie tworzyć pod okupacją turecką.

Rynek nazwano imieniem wielkiego poety Dionissiosa Solomosa, który przy­czynił się do wprowadzenia potocznej greki do literatury oraz jest autorem tekstu hymnu narodowego. Poecie poświęcono małe muzeum (codz. 9.00-14.00; wstęp wolny) znajdujące się przy placu Agiou Markou, dwie przecznice dalej. Warto tam iść, by poznać bujne życie artystyczne Zakinthos oraz zobaczyć fotografie miasta sprzed trzęsienia ziemi i po nim.

W mieście poza tym warto zajrzeć do kościoła Agios Dionissios (codz. 7.00-12.00 i 16.30-21.00), jednego z bardzo niewielu budynków nie uszkodzonego przez trzęsienie ziemi, ozdobionego pięknymi freskami. Na kilkugodzinny spacer można wyruszyć brukowaną dróżką do potężnej weneckiej twierdzy (codz. 8.00-20.00; 100 dr), z której roztaczają się widoki na Pilos na południu i Messolongi na północy. Po drodze mija się podmiejską osadę Bohali na naturalnej terasie przy zatoce, gdzie jest wiele znanych, może trochę drogich tawern. Latem organizuje się w nich kantades, czyli występy włoskich tercetów śpiewaczych przy akompaniamencie gitary i madoliny.